Birkaç kişiydik biz:
Kederlere, sevinçlere omuz verip,
Aynı yürekte yaşayan.
Sahipleriyle hemhal olup,
Zamansız ve dürüstçe taşıyan.
Birkaç kişiydik biz:
Ama içimizdeki duygular,
Ah o duygular,
Ah o düşünceler,
Sanki yüzlerce, binlerceydik.
Birkaç kişiydik biz:
Halk için hak diye,
Çarpan yüreklerdik.
Düşenleri tutup da,
Ayağa kaldıran bizdik.
Birkaç kişiydik biz:
Fırtınaya, rüzgara kafa tutup,
Çılgın dalgalara kulaç atan,
Darda kalana, kol kanat açıp,
Yardıma, iyiliğe tutsak neferlerdik.
Birkaç kişiydik biz:
Sevgiye hasret çocuklara,
Evsiz, barksız evlatlara,
Evlatlarına hasret ana, babalara,
Ama kalemlerimizle,
Ama yüreklerimizle,
Alın teri dökenlerdik.
Birkaç kişiydik biz:
Çıkarken yola katıksız, azıksız,
Ne karı, ne yağmuru,
Ne de taşlı, tozlu yolları;
Ne aklımıza düşürdük,
Ne de sonunu düşündük.
Birkaç kişiydik biz:
Yürürken bu yolda,
El verip, el tutacakların,
Sesimize ses katacakların,
Çok da fazla olmayacağını,
Az çok bilenlerdik…