Şu Dünyada

Herkesin, bir gemisi var şu Dünyada.
Kimisi hayallerini,
Kimisi hüzünlerini,
Yüklemiş anılarına.
Yüreğinde taşıdıkları,
Kimisinin sevinci,
Kimisinin korkuları kadar.
Çabası, gayreti;
Fırtınalarda, kasırgalarda,
Sağlı sollu vuran,
Azgın dalgalarda,
Batırmadan o gemiyi,
Varabilmek, bağlanabilmek,
O son limana,
Huzurla, mutlulukla.

Herkesin, bir kalemi var şu Dünyada.
Kimisi renkli,
Kimisi siyah beyaz,
Yazıyor durmadan kendisini.
İster, hece hece oku,
İster, çizerek üstünü altını.
Çabası, gayreti;
Silinmeden yazdıkları,
Tükenmeden çizgileri,
Virgülüne, ünlemine,
Ama baştan savma,
Ama dikkat ederek,
O son noktayı koyabilmek,
Kırılmadan kalemi.

Herkesin, bir nefesi var şu Dünyada.
Her cana, sayılıdır nefes.
Kimin, kaç kez alacağını,
Bu Dünyada kimse bilemez.
Bu Dünyanın,
Varı yoğu,
Azı çoğu,
Peşi sıra koşturur,
İnsanı nefsi.
Misafirlik baki değil,
İki nefes arası,
Kısa bir heves.
Kalp kırmaya,
Kul hakkı yemeye,
Bed söz söylemeye,
Bu Dünya değmez.

Herkesin, bir hayatı var şu Dünyada.
Hayat ders verir,
İnsan ders alır.
Bilir ki, hayat kısadır.
Bütün hatalar için yok zaman,
Başkalarının yaşadıklarından,
Biriktirir fazladan,
Bilir ki, yaşanacak can solmadan,
Gelmeden başa,
Hazır olmalı bir başına,
Çaresizce kalmadan,
Tüm yaşanmışlıkları,
Biriktirmeli insan.

Herkesin, bir kavgası var şu Dünyada.
Kimisi, emeklerinin teriyle,
Kimisi, düşüncelerinin erdemiyle,
İnanmışlığın onurlu, dik duruşuyla,
Vardır bu hayatta.
Kazanmak ya da kaybetmek,
Yok bu sınavda.

Herkesin, bir çiçeği var şu Dünyada.
Ya, koklar her gün,
Nazarlardan saklar,
Ya da, bilmez kadir kıymet,
Koparır atar.
Bilse kokusunu,
Bırakmaz, her gün sular.
Olursa, güzellikten, sevgiden bihaber,
Nasipsiz, kısmetsiz,
Boşlukta yaşar.

Herkesin, bir sözü var şu Dünyada,
Ya, sessiz sessiz anlatır,
Ya da, çığlık çığlığa bağırır.
Kimisi bakışlarıyla,
Kimisi tavırlarıyla,
Ya, hece hece yaşatır,
Ya da, gemi azıya alır.
Hiçbiri devam etmez,
Son nokta, son nefese kalır.