Hiç gereği yok.
Hem de hiç!
Düşürme gözlerini yere.
Ya da düşür, boş ver.
Utanma!
Sıkma dişlerini.
Yoksa bir canın hakkı üzerinde,
Huzurlu ol, huzur dolsun yüreğine.
Omuzlarında bir yük değilse,
Yaptıkların, iyilikler, güzellikler,
Ve bir sevda ise;
Dolan yaşlar gözlerinde,
Bir kavganın, bir duanın sesidir,
Düşenler diline.
Merhametin o büyük duvarı,
Harçsız, sıvasız, kumsuz ve susuz,
Öylesine karışmıştır öylesine.
Sevgidir hepsini yoğuran,
Ayakta tutan,
Yıkılmaz yapan.
Sokaklar, yollar, gidilesi uzaklar,
Bedenler, ayaklar, öpülesi canlar,
Tutulan eller, gülümseyen yüzler,
Hepsi aynı bedende, hepsi bir tende.
Bu hayatta tek doğru olan şey,
Yüreğindir.
Kavgaların, öfkelerin,
Sevmelerin, küsmelerin,
Hatıralar, duygularında savrulan kayıp küllerdir.
Ya yüreğinde yandıkça alevlenir,
Ya da düşüncelerinde sessiz sessiz sönümlenir.
Gelecekteki engellerin,
Geçmişteki tereddütlerindir.
Bir yanıt yazın